مدرسه علمیه حضرت خدیجه (علیهاالسلام) تهران

گزيده اي از سخنراني سركار خانم پناهيان روز هشتم ماه مبارك رمضان
معضلي كه در آخر زمان بسيار ديده مي شود ظلالت است، در اين زمان با وجود اينكه مي دانيم عملي گناه است انجام مي دهيم و توان مقاومت در برابر گناه را نداريم. نمي دانيم، نمي توانم و چه كنم ظلالت مي آورد. پيامبر خدا(صلي الله عليه و آله) از خدا درخواست مي كند مقيم مصيبت دين نباشد.
وقتي انسان ضربه اي خورد و مصيبت به او وارد شد، اعتقاد به توحيد موجب نجاتش مي شود.
موحد در هر شرايطي و در برابر هر غم و مصيبتي مي گويد: وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ ؛بگو پروردگارا مرا [در هر كارى] به طرز درست داخل كن و به طرز درست ‏خارج ساز(اسرا،81).
مومن عافيت طلب است و براي رسيدن به عافيت بايد به خدا نزديك شود و به درجه قرب برسد. اولين قدم هاي نزديك شدن به خدا نزديك شدن به صفات الهي است، مسير رسيدن به قرب بندگي است.
ولي مي بينيم به جاي خدا ديدن خودبين سپس خودخواه، خودپسند و بعد خودفروش شده ايم يعني همه جا خود را مي بينيم. وقتي انسان به اين حالت رسيد به غير از اينكه حجابي دارد كه نمي تواند خدا را ببيند؛ براي ديگران حجابي مي شود كه آنها هم نتوانند خدا را ببينند.
ولي با الله اكبر مي توان نفس را درست كرد. امام خميني(ره) مي فرمايند: با در نظر گرفتن دو مسئله بالا  توحيد در تو تقويت مي شود كه بداني: 1. عزت از خداست ؛ 2. قوت هم از خداست و براي تقويت اين دو اگر اعتقاد توحيدي داشته باشي عزت بالا مي رود، اگر اعتقاد به معاد داشته باشي قوت بالا مي رود.