مدرسه علمیه حضرت خدیجه (علیهاالسلام) تهران

گزيده اي از سخنراني سركار خانم پناهيان روز نهم ماه مبارك رمضان

در سالروز شهادت حضرت خديجه(سلام الله) هستيم اين روز را تسليت عرض مي كنم. ايشان نه تنها اولين زني بودند كه به اسلام گرويدند بلكه اولين انساني بودند كه اسلام آوردند. عشق پيامبر و حضرت خديجه آنقدر زياد بود كه حتي با اين وجود كه ايشان به مدت 4 سال صاحب فرزند نشدند اما هيچ يك از اهالي مكه و حتي بستگان ايشان به خود جرات ندادند كه به پيامبر پيشنهاد ازدواج دهند.

عشق آن دو آنقدر عميق بود كه گاهي حضرت محمد(صلي الله عليه و آله) در غار حراء معتكف مي شدند به مدت يك ماه يا حتي چهل روز، حضرت خديجه(سلام الله عليها) انتظار ايشان را مي كشيدند.

آيت الله مكارم شيرازي در رابطه با عشق، عشق زليخا به حضرت يوسف را مثال مي زنند كه آيا ما حجت خدا را مي خواهيم براي تعالي خودمان يا تعالي دين. زليخا يوسف را براي خود مي خواست و چون يوسف براي او نبود در بندش انداخت، تهمت زد و… .

ما ادعاي عشق خدا و محبت خدا را داريم ولي طاقت زحمت كشيدن براي خدا را نداريم. من عاشق صاحب الزمان هستم كه وقتي ايشان آمدند درمحضر ايشان نماز بخوانم، ولي مگر عبادت در غيبت ارزشش هفتاد برابر بيشتر از حضور نيست، مي خواهم در محضر ايشان نماز بخوانم حالا مي خوانم.

عرفا سه نوع انتظار را مطرح مي كنند:

1.انتظار و دلتنگي يعني به ياد معشوق بودن. از افضل عبادات انتظار فرج است.

2. وقتي دلتنگي و ياد بالا مي رود سراغ گرفتن است. اگر شر در كارها باشد امام نظر نمي كنند بنابراين انسان منتظر مشتاق خير مي شود. به سمت خير رفتن سراغ گرفتن از امام است.

3.غيبت عين شهود مي شود و به مرتبه اي مي رسد كه گويا دائم در محضر امام است.

امام سجاد(عليه السلام) مي فرمايند: اهل آخرالزمان افضل كل زمانها هستند با سه چيز: تفكر، تعقل و فهم. جايگاه اينها درون انسان است در جاني است كه از خطا پاك شود.

امام صادق(عليه السلام) مي فرمايند: وقتي خدا اراده كند به بنده اش خير كثير بدهد به او فهم دين و الهام يقين مي دهد. براي اينكه نصيب اين خير را داشته باشيم چه كنيم؟ خانه دل را از غير خالي كنيم صاحبخانه خود وارد مي شود.

ما بايد ايمان و اعتقاد به معاد و مجاهده در عمل و تلاش داشته باشيم اگر اينها را نداشته باشيم پس سه مشكل وجود دارد: 1. نفس،‌2. خوي، 3. دل.

سه چيز باعت تهذيب در نفس مي شود:

1. شكايت را به مدح برگردانيم. نفس شاكي نفسي است كه زود به زود خسته مي شود.

2. گزاف را به هشياري تبديل كنيم. بايد نفس را از لاابالي گري خارج كرد و هشيار كرد.

3. غفلت را به بيداري تبديل كنيم.

سه چيز بايد در خوي تهذيب شود:

1. از ناله كردن بپرهيز و صبوري كن.امام صادق(عليه السلام) مي فرمايند: از دو چيز برحذر باشد ضجر وكسالت.

2. بخل را به بذل تبديل كن.

3. مكافات را به عفو تبديل كن. حضرت علي(عليه السلام) مي فرمايند: هر كه در اطراف توست ازدو حال خارج نيست يا مسلمان است يا در خلقت هم طبيعت توست پس از همه درگذر.

سه چيز بايد در دل تهذيب شود:

1. از هلاك امن به حيات ترس برس. خيالات امنيت ما را هلاك كرده و ديگر نگران باطل نيستيم.

2. از بين بردن شومي نا اميدي به بركتِ آمدن اميد. امام خميني(ره) فرمودند: شيطان دو كار مي كند گناهانمان را در نظرمان كوچك جلوه مي دهد و كار خيري را كه انجام داده ايم در نظرمان بزرگ جلوه مي دهد علاج اين حربه شيطان اين است كه هر روز كه بلند مي شويم، از خدا بخواهيم كه يك روز بندگي كنيم.

3. از محنت پراكندگي دل به آزادي برس. امام سجاد عليه السلام در دعاي وداع فرصت هايي را كه خدا در ماه رمضان فراهم مي كند برمي شمارد.

خداوند در قرآن سوره فرقان آيه 71 مي فرمايد: وَمَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا و هر كس توبه كند و كار شايسته انجام دهد در حقيقت به سوى خدا بازمى‏گردد.

پيامبر فرمودند: توبه چهار علامت دارد: 1. براي خدا از عملش نصيحت مي كند(توبه نصوح) 2. ترك باطل مي كند 3.همراه حق مي شود 3. حريص به خير مي گردد .