نكات تفسيري جزء چهاردهم
/span>
وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ ﴿۱۳﴾ نحل
چون مجموعه گياهان و حيوانات يك امر واحد هستند لذا فرموده در آنها نشانه اي است و نه نشانه هايي. اما تفاوت تفكر تعقل و تذكر در چيست؟ در تفكر براي رسيدن به نتيجه فقط مقدمات ساده احتياج است در حالي كه در تعقل مقدمات علمي لازمست و در تذكر نياز به مقدمات فلسفي و كلي نيز وجود دارد .
الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُواْ الْجَنَّةَ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿۳۲﴾ نحل
متقين كساني هستند كه ملائك در حالي آنها را قبض روح مي‌كنند كه پاك و از هر ظلم و آلودگي به دور هستند فرشتگان به ايشان مي‌گويند سلامت و امنيت و آرامش كامل براي شما باد و به پاداش آنچه كرديد به بهشت درآييد.
وَاللّهُ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَسْمَعُونَ ﴿۶۵﴾ نحل
براي كسي كه قابليت پذيرش حق را داشته باشد فرستادن باران و زنده كردن زمين و رشد و نمو گياهانش بعد از آنكه مرده بود دليلي است بر مساله رستاخيز و مي‌فهمد كسي كه به اين وسيله زمين مرده را زنده مي‌كند مي‌تواند مردگان را زنده كند با آنكه باران از ابرها مي‌بارد ولي قرآن اين آموزش را به مومنين مي‌دهد كه براي شناخت و تحليل دقيق پديده ها نبايد در نظام طبيعي و مادي بمانند بلكه بايد نگاه ها به پشت پديده ها منتقل شده و خداي متعال را مشاهده كنند.
وأَوْفُواْ بِعَهْدِ اللّهِ إِذَا عَاهَدتُّمْ وَلاَ تَنقُضُواْ الأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۹۱﴾ نحل
وقتي با خدا عهدي مي‌بنديد كه مثلاً اين كار را بكنيد يا نكنيد به آن وفادار باشيد و آنرا نشكنيد همينطور سوگندهايتان را بعد از تاكيد نقض نكنيد چون خدا را ضامن خود گرفته‌ايد گرچه شكستن عهد و سوگند هر دو زشت است و به معناي جدا شدن از خداست.
وَلاَ تَقُولُواْ لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلاَلٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُواْ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ لاَ يُفْلِحُونَ ﴿۱۱۶﴾ نحل
چيزي از حلال و حرام را داخل در دين خدا نكنيد و چيزي كه توسط وحي نيامده را در جامعه باب نكنيد چه اين كار افترا به خداست هر چند كه باب كننده اش انرا به خدا نسبت ندهد تنها دين خداست كه بايد در جامعه عملي شود چون حق قانونگذاري فقط براي اوست و هر چه غير از آن رواج يابد حكم دورغ بستن به به خدا را دارد حتي اگر فرد آنرا به خدا نسبت ندهد و يا به زبان انكار نمايد افرادي كه به خدا دروغ و افترا مي بندند هيچگاه رستگار نمي شوند.