نكات تفسيري جزء بيست و يكم
نكات تفسيري جزء بيست و يكم قرآن مجيد
red;” lang="FA">۱۳۲﴾ شعرا
از خدايي بپرهيزيد كه با نعمتهايي كه خودتان مي‌دانيد مدد مي‌دهد پس بر شما واجب است شكرش را به جا آوريد و نعمتهايش را در جاي مناسب مصرف كنيد؛ نه اينكه با اسراف و استكبار كفران نعمت كنيد زيرا مستوجب عذاب مي‌شويد. مي‌گويد نعمتهايي كه خودتان مي‌دانيد تا بفهماند خودشان هم مي‌دانند اين نعمتها از امداد خداست و احدي غير از خدا در ايجاد آنها و امدادش شركت نداشته است .
وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿۱۵۱﴾ سوره شعرا
الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿۱۵۲﴾ شعرا
مسرف كسي است كه از مرز حق تصرف كرده و از حد اعتدال بيرون آمده پس درحقيقت مي‌فرمايد كه از خدا بپرهيزيد و از مسرفان پيروي نكنيد چون اينها از حد اعتدال خارج هستنددرنتيجه هرچه انجام مي‌دهند فساد است و كاري براي اصلاح نمي‌كند و معلوم است كسي كه اينچنين باشد از عذاب الهي در امان نيست.
بِنَصْرِ اللَّهِ يَنصُرُ مَن يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۵﴾ روم
نصرت و پيروزي به دست خداست چون عزيز است، لذا با ياري خود عزت مي‌دهد و كسي مانع او نمي‌شود و چون رحيم است ياريش را به مومنين اختصاص مي‌دهد.
وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۶﴾ روم
خلف وعده را به كلي از خدا نفي مي‌كند زيرا خلف وعده يا بخاطر جهل است يا به جهت ناتواني است يعني نمي تواند وعده خود را عملي سازد. اكثر مردم چون خدا و قدرت او را به درستي نمي شناسند. لذا او را مثل خود مي‌دانند كه وعده مي‌دهد و گاهي تخلف مي‌كند.
وَلَهُ الْحَمْدُ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِيًّا وَحِينَ تُظْهِرُونَ ﴿۱۸﴾ روم
نه تنها خدا منزه است بلكه به خاطر آفرينش حكيمانه و متقن عالم هستي و برگرداندن موجودات در قيامت و جداسازي مومنان و كفار و دادن پاداش و كيفر كه حاكي از حاكميت تدبيري حساب شده در جهان است شايسته هر حمدي است موقعي كه عصر مي‌كنيد و موقعي كه ظهر مي‌كنيد. نبايد فراموش كرد كه تسبيح براي منزه نگه داشتن خدا از نقايص است و حمد در مقابل كمالات خدا صورت مي‌گيرد.
وَلَهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ ﴿۲۶﴾ روم
چون خدا خالق موجودات است و تدبير آنها را بر عهده دارد پس خدا ملك اصلي و حقيقي تمام آن چيزها و كساني است كه در آسمانها و زمين است هستند و يعني مي‌توانند هر طور كه خواست در موجودات تصرف كند و آنها نيز همگي در برابر او تسليم و خاضعند بنابراين مي‌تواند همه را به عالم آخرت بوده و معاد را برپا دارد.
وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿۱۸﴾ لقمان
با بي اعتنايي و تكبر از مردم روي نگردان و با غرور و مستي
