نكات تفسيري جزء بيست و دوم
نكات تفسيري جزء بيست و دوم قرآن مجيد
ثْوًى لِّلْكَافِرِينَ ﴿۳۲﴾ سوره زمر
در صحنه مخاصمه قيامت مردم به دو گروه مكذبان و مخصمان تقسيم مي شوند. گروه اول داراي دو وصفند:
بزرگترين ظلم را مرتكب شده‌اند و آنان ظلم به خدا و قائل شدن شركايي به دروغ براي او مي‌باشد.
دين الهي را كه رسولان خدا آورده‌اند و وحي آسماني و سخن صدق بود تكذيب كردند. در آخر آنها را با عبارت كافران وصف كرد شايد به اين جهت كه كفر و ظلم و تكذيب ملازم و همراه هم هستند.
وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ العَذَابُ بَغْتَةً وَأَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ ﴿۵۵﴾ زمر
مشركين با سه گام به رحمت خدا مي رسند:
توبه
تسليم در برابر فرامين الهي كه شايد اشاره به كالبد اعمال داشته باشد
عنايت به محتواي اعمال و اخلاص در دين
قِيلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ ﴿۷۲﴾ زمر
فرشتگان عذاب از ميان تمام اوصاف رذيله مشركين روي تكبر تكيه مي‌كنند زيرا عامل اصلي تكديب و عناد و كفر همين كبر و غرور است. در روايتي از امام باقر عليه السلام آمده كسي كه ذره‌اي كِبر در دلش باشد وارد بهشت نمي شود.
وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ ﴿۶۰غافر)
همه بندگان را به دعا دعوت مي كند معلوم مي شود.
دعا كردن را دوست دارد.
دعا نوعي عبادتست
اگرشرايط دعا جمع باشد حتما مستجاب مي شود.
مانع دعا كردن كبر است يعني انسان براي خود موجوديت و استقلالي قايل مي شود.