نكات تفسيري جزء بيست و پنجم
le="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُالرَّازِقِينَ ﴿۳۹﴾ سبا
تنگي و گشايش روزي به دست خداست، خدايي كه اگر روزي را زياد كند خزينه اش كم نمي‌شود و اگر روزي را كم كند خزينه‌اش كم نمي‌شود. حال كه روزي بندگان به دست خداست پس در انفاق پيشي گيريد و بدانيد هر آنچه انفاق مي‌كنيد چه كم و چه زياد پر مي‌كند و عوض آنرا مي‌دهد. خواه در دنيا و خواه در آخرت. زيرا او بهترين روزي رسان است، براي اينكه او روزي مي‌دهد بلا عوض و بخاطر جود و سخايش و بعلاوه رازق حقيقي اوست و ديگران واسطه وصول رزق هستند.
اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي المَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ﴿۹﴾ سوره شوري
براي اثبات ولايت خدا سه استدلال مي آورد:
عزيز و حكيم و مالك و علي عظيم است پس بر همه واجب است او را ولي خود بگيرند
اوست كه مردگان را حيات مي بخشد يعني قيامت به دست اوست و بندگان را به جزاي اعمالشان مي‌رساند پس واجب است تنها او را ولي خود بگيرند تا از عذاب دوزخ رها شده و به رستگاري برسند.
اوست كه بر هر چيزي تواناست لذا تنها اوست كه قدرت ولايت و عهده داري بندگانش را دارد و مي‌تواند امور آنها را اداره نمايد و ديگران صاحب هيچ قدرتي نيستند مگر به همان اندازه كه خدا به ايشان داده پس واجب است غير او را ولي خود نگيرند.
وَالَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ يَغْفِرُونَ ﴿۳۷﴾ شوري
از اينجا صفات مومنين و نشانه هاي ايمان و توكل را روشن مي سازد.
از گناهان كبيره مانند زنا پرهيز دارند
نه تنها موقع غضب زمام اختيار از كفشان ربوده نمي شود و دست به اعمال زشت و جنايت نمي زنند بلكه با آب عفو و غفران قلب خود و ديگران را از كينه ها پاك مي‌كنند لذا بايد گفت اين ويژگي از اخص صفات مومنين است .
وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِن وَلِيٍّ مِّن بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِينَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ يَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِّن سَبِيلٍ ﴿۴۴﴾ شوري
كسي كه خدا به واسطه گناهانش او را گمراه مي سازد بعد از خدا ديگر هيچ ولي و ياوري نخواهد يافت زيرا ولي واقعي تنها خداست و لاغير و بهمين جهت از هدايت و زرق كريم محروم خواهد شد. تو اي رسول و همه بينندگان ستمكاران را خواهيد ديد كه وقتي عذاب را مشاهده مي‌كنند و از سعادت خود نوميد مي‌شوند آرزوي برگشتن به دنيا را مي‌كنند اما اگر بتوان از پيري به جواني بازگشت از قيامت به دنيا نيز مي‌توان بازگشت لذا پاسخ آنها منفي است.
وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ ﴿۱۴﴾ زخرف
مومنان راستين به دنبال درك اين كه خداوند همه امور را به خوبي تدبير مي‌كند تا سعادت آدمي تامين و زمينه رشد و كمال او فراهم گردد به معاد شهادت مي‌دهند يعني اعتقاد به توحيد را با اعتقاد به معاد تمام مي كنند.