مدرسه علمیه حضرت خدیجه (علیهاالسلام) تهران

نكات تفسيري جزء بيست و نهم قرآن مجيد

وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ ﴿۲۴﴾ معارج

لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۲۵﴾ معارج

مومنين آنهايي هستند كه علاوه بر پيوند با خدا ارتباطي محكم با خلق دارند و در اموالشان حقي معلوم براي سائل و مرحوم است. سائل كسي است كه حاجت خود را مي‌گويد اما محروم شرم مي‌كند و تقاضا نمي‌كند مومنين با اين كار از يك سو با فقر مبارزه مي‌كنند و از سويي ديگر مانع آن مي شوند كه حرص دنيوي مانع از بجاي حرص معقول آنها بنشيند.

ان نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِيلًا ﴿۶﴾مزمل

اگر شب را براي تلاوت قرآن برگزيديم براي اين بود كه تلاوت قرآن و خواندن نماز در دل شب بيش از هر عمل ديگري بر صفاي نفس موثر است و بيش از هر چيز نفس آدمي را كه بر اثر مشغوليت روزانه دچار كدورت شده حفظ مي كند.

فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءلُونَ ﴿۴۰﴾ عَنِ الْمُجْرِمِينَ(41) مَا سَلَكَكُمْ فِي سَقَرَ(42)قَالُوا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّينَ(43)

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِينَ ﴿۴۴﴾وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِينَ ﴿۴۵﴾ وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ الدِّينِ(46) مدثر

اصحاب يمين همانطور كه در باغها تردد مي‌كنند از مجرمان مي‌پرسند كه چه چيزي شما را به دوزخ فرستاد؟ و آنها به 4 گناه خود اعتراف مي كنند.

ما از نمازگزاران نبوديم اگر نماز مي‌خوانديم ما را به ياد خدا انداخته و از فحشا و منكر نهي مي‌كرد.

ديگر اينكه به مسكين اطعام نمي‌كرديم و حوائج تهيدستان را رفع نمي‌كرديم.

در جاهايي كه آيات خدا را استهزا مي‌كردند شركت كرده و با آنها همراهي مي‌كرديم.

همواره روز جزا را تكذيب مي‌كرديم و همين تكذيب منشاء تمام گناهان ما شد تا زماني كه مرگ ما فرا رسيد

هَذَا يَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاكُمْ وَالْأَوَّلِينَ ﴿۳۸﴾ مرسلات

روز قيامت از اين جهت يوم الفصل است كه خدا با داوري خود ميان حق و باطل جدايي مي اندازد و همه انسانها بدون استثنا در اين روز گرد هم جمع مي شوند تا به حسابشان رسيدگي شود.